Door Evert & Margriet
Er was eens …….. Zo beginnen de meeste sprookjes.
Nu gaat het misschien het misschien wat ver om onze dansgeschiedenis een sprookje te noemen maar het voelt voor ons af en toe toch wel als een onrealistisch verhaal. 13 jaar geleden werden Margriet en ik door de lokale dansleraar aan elkaar gekoppeld om te gaan dansen op clubles. Margriet wilde graag eens een wedstrijd meedoen, en ik gaf (echt heel duidelijk) aan dat ik wel 1x een wedstrijd wilde doen maar verder zeker niet. A fijn…… de rest is duidelijk. Nadat we op een gegeven moment zonder dansschool kwamen te zitten bleken Herman en Michele lekker dichtbij ons in de buurt te zitten. Gelukkig voor ons mochten we ons bij Team Love2move aansluiten. Dat resulteerde in steeds meer wedstrijden, buitenlandse wedstrijden en betere resultaten.
Zo klommen we op tot de hoofdklasse S1. Doorgroeien naar de hoofdklasse S2 was niet heel moeilijk, we hoefden alleen maar ouder te worden. Ondanks de zware klasse die de hoofdklasse S2 is hebben we het op een gegeven moment toch tot de 2e plek op de ranking geschopt en daardoor werden we door de NADB verrast met een uitnodiging om Nederland te vertegenwoordigen op het WK Senioren 2 te Rimini.
Wij stellen altijd onze doelen erg hoog, maar dit hadden we zelfs nog nooit als doel gesteld!
Dus vol trots hebben we de uitnodiging aangenomen en zij we afgereisd naar Rimini. Nu doen wij alles met de auto, dus we hadden 2 dagen voor de heenweg uitgetrokken. Na een zeer voorspoedige reis waren we ruim op tijd bij ons hotel en zijn we eerst een lekker strandwandeling gaan maken. Altijd lekker bij 7 graden….. Daarna gestopt bij een restaurant om gezellig wat te eten en uiteindelijk ingecheckt en onze kamer bekeken. Ondertussen waren Rene en Ymke ook aangekomen en zij hadden contact met een deelnemer van EK voor de profs die al een leuk restaurant voor de avond had geboekt. Dus met zijn 6-en hebben we een erg gezellige avond gehad maar op tijd naar bed, want de volgende dag moest het gebeuren. ’s Morgens vroeg al naar de zaal zodat Margriet haar en make up kon laten doen en daarna rustig omkleden en opwarmen. We begonnen in 8 versprongen series en zowaar waren we een keer tevreden over ons eigen dansen! We merken dat langzaam dan de onderwerpen van de les ook op een wedstrijd af en toe toegepast kunnen worden. Gezien het veld was het wel de verwachting dat we moesten herkansen en dat bleek ook zo te zijn. Vol goede moed hebben we de herkansing zo goed mogelijk gedanst en ook hier waren we blij met ons dansen. Het veld was echter erg sterk en we kwamen 3 crossen tekort om door te gaan naar de laatste 48. Helaas, dat is natuurlijk erg teleurstellend maar gezien de sterkte van het veld zijn we voor nu dik tevreden en ook trots op wat we in de afgelopen jaren bereikt hebben.
Uiteraard hebben we nog een aantal rondes verder gekeken (altijd leren van je concurrentie!) en na een lange dag zijn we na een leuke avond in een plaatselijk restaurant moe maar voldaan in slaap gevallen.
Op zaterdag zijn we weer naar huis gereden en zaterdag avond zaten we weer op onze eigen bank, weer een ervaring en herinnering rijker!
Herman en Michele, voor jullie een speciale dank je wel! Bedankt voor jullie geduld en tomeloze inzet om ons te zover te laten groeien dat we dit allemaal mee mogen maken! En natuurlijk dat jullie zo lekker in de buurt zitten…… 😉