Na een zalige zomervakantie met het gezin in Spanje hebben wij (Evert & Margriet) direct de draad weer opgepakt. De doelen voor dit jaar waren besproken in ons jaarlijkse planningsgesprek met Herman & Michèle en om die te halen moet er nog veel gebeuren. Dus hebben we lekker de zomer doorgetraind en goede lessen gehad. Wij hadden dan ook weer erg veel zin om de wedstrijdvloer op te gaan. Tijdens het uitpluizen van de WDSF en de NADB kalender viel ons oog op een wedstrijd in Praag. Mooie stad en na het bekijken van de foto’s van de wedstrijdzaal was de knoop snel doorgehakt. Op 17 september in Praag zouden we onze 1e wedstrijd dansen na de zomer.
Na een zeer voorspoedige reis en een overnachting in een “karakteristiek” hotel konden we zondag ochtend naar de wedstrijd zaal. Dit was inderdaad een mooie zaal. Er hing een leuke sfeer en de muziek was erg goed. Er waren 31 paren in onze klasse en er was geen herkansing. We moesten dus wel in 1x door, want anders was het wel een heel korte wedstrijd. Gelukkig waren we doorgeplaatst naar de laatste 24.
Deze ronde werd in 3 series gedanst dus we hadden lekker de ruimte. Voor mijn gevoel een goede ronde gedanst, maar Margriet dacht daar anders over. En de jury ook…..
Uiteraard hoop je altijd op een plaats bij de laatste 12 maar dat zat er deze keer niet in. Tussen de vele onbekende gezichten zaten een hoop goede dansers en die waren voor nu een maatje te groot. Toch konden we met een tevreden gevoel naar huis en spraken we samen af om hier nog eens terug te komen om deze wedstrijd vaker mee te doen en om meer te zien van de mooie stad.
Na een weekje bij komen op het werk stond het volgende weekend weer voor de deur. Dat betekende 2 wedstrijden: NADB in Oldenzaal en WDSF in Luxemburg. Oldenzaal besloten we op het laatste moment mee te doen, omdat men speciaal voor een aantal S2 paren de timetabel had aangepast. Op zaterdag middag hadden we nog een les van Herman. WAT EEN DRAMA LEEK DAT TE GAAN WORDEN.
Al tijdens het indansen ontstonden de eerste irritaties en deze werden zeker niet minder. Als iemand zelfs vergeleken wordt met een loden deur die op slot gaat, dan is dat niet echt een compliment……
Maar wonder boven wonder werd de les omgedraaid tot een eye opener van jewelste! Na een zeer goed gesprek en toch kijken hoe we nog wat konden bereiken met elkaar vonden we een manier van dansen die ons beide dwingt om zeer actief te zijn en voor nu bevalt dat super!
Vol goede moed gingen we dus naar Oldenzaal. Er stond zelfs een herkansing gepland, maar die ging helaas niet door in verband met het uitvallen van 1 van de paren. Dus werd het een general look en met de lessen van die middag in gedachte gingen we de vloer op. Voor ons gevoel konden we doen wat we moesten en Herman was redelijk positief (altijd fijn als je trainer aanwezig is) en dat betekent in ons geval al heel wat……
Na nog een paar goede tips stond de finale gepland. Hierin hebben we ook beide onze eigen punten proberen uit te voeren en dat lukte vrij goed. Vanaf de kant kregen we regelmatig te horen dat het er goed uitzag en gelukkig vond de jury dat ook. Een onverwachte 2e plaats was voor ons, met zelfs een gewonnen Slowfoxtrot en 3x een 1e plek in de Tango en in de Quickstep. Dit geeft hoop voor de toekomst!
Na een nachtje slapen stapte we zondag morgen weer vroeg in de auto om naar Luxemburg te gaan. Hier gingen we deelnemen aan de WDSF wedstrijd. Er waren 37 paren aan de start waaronder ook 1 van onze andere Love 2 Move teamleden Willem & Christel.
Na een lekkere 1e ronde waren we in 1 keer doorgeplaatst naar de laatste 24. Gelukkig geen herkansing want we konden wel merken dat we de dag ervoor een wedstrijd hadden gedanst… De tijd tussen de rondes door benut om even te slapen en daarna voorbereiden voor de volgende ronde. Ook deze ronde van de laatste 24 werd gedanst in 3 series waardoor er lekker de ruimte was en we vrij uit konden dansen. Zelf waren we tevreden over deze ronden, maar we vonden wel dat er zeer veel goede paren waren en waren dan ook blij verrast toen we zagen dat we doorgeplaatst waren naar de halve finale.
De halve finale werd gedanst in 2 series en ondanks de vermoeidheid was het wel een super gevoel om tussen deze toppers te staan. Uiteraard stonden hier paren tussen die een maatje te groot waren voor ons maar we hebben gedanst voor wat we konden en zijn uiteindelijk met 14 crossen op de 10 plaats geëindigd. Wat waren wij blij met dit resultaat!
Eind vorig seizoen hebben Margriet en ik samen besloten dat we echt de aansluiting naar boven willen maken. Hiervoor hebben we ons zelf een aantal opdrachten gegeven. We zijn op ons eten gaan letten en gaan minimaal 2x per week naar de sportschool. Daarbij zorgen we ook dat de conditie goed genoeg is om de wedstijden aan te kunnen en zijn met het lessen dieper op bepaalde punten in aan het gaan. Het blijft moeilijk om tijdens de training daar de focus op te houden, maar gelukkig hebben we daarvoor 2 topcoaches achter ons staan. Iedere les komen we weer terug op het gekozen pad en hoewel het vooral voor mij soms moeilijk is om niet van alles er bij te slepen, hebben we er wel alle vertrouwen in dat we op de goede weg zijn.
Het seizoen in Nederland is pas net begonnen, maar een veel betere start als onze eerste 3 wedstrijden hadden we ons niet kunnen wensen. Vol vertrouwen knallen we door en zullen we er zeker voor gaan om de aansluiting met de top in onze klasse te gaan krijgen!
Groeten Evert & Margriet
Praag WDSF:
Evert & Margriet WDSF S2: 16e
Oldenzaal NADB:
Evert & Margriet S2: 2e
Dick & Anet S1B: 2e
Paul & Marieke AmC: 6e
Bert & Désiree AmA: 7e
Kees & Kirsten S2A: 10e
Luxemburg WDSF:
Evert & Margriet S2 zondag: 10e
Willem & Christel S2 vrijdag: 8e
Willem & Christel S2 zondag: 18e