Door Osman & Renate
Al enkele jaren dansen
wij als afsluiter van het seizoen naast het NK bij de NADB, ook het NK van de
WDC mee. Hoewel dat NK helemaal in Assen is vinden we het altijd een leuke en
gezellige wedstrijd. Wij wonen zelf in Uden (Noord-Brabant) en dan is een
tripje naar Assen bijna alsof je op vakantie gaat. Deze keer was dat helemaal
zo want inclusief een hapje eten onderweg hebben we er meer dan 4 uur over
gedaan om daar te komen!
Gelukkig hadden we daar al rekening mee gehouden en zijn we op vrijdag al vertrokken, zodat we goed uitgerust op zaterdag de wedstrijd zouden kunnen dansen. Zoals ook de voorgaande jaren hadden we een hotelkamer geboekt bij de Bonte Wever, hetzelfde complex als waar de wedstrijd wordt gehouden. Bij de WDC-wedstrijden is zo’n relaxte hotelkamer niet echt een overbodige luxe, want we hebben al eerder meegemaakt dat er wel tot 8 uur wachttijd kan zitten tussen twee ronden! Om dan maar de hele tijd te gaan ‘bank hangen’ op een te klein houten bankje, is ook niet echt de beste voorbereiding op een volgende ronde.
Om die wachttijden verder nog een beetje op te vullen hadden we deze keer in ons enthousiasme besloten dat we twee categorieën zouden mee doen. De Masterclass over 30 ballroom, en ook maar meteen de over 40. Echter hadden we er niet echt bij stil gestaan dat dan ineens de ronden wel erg dicht op elkaar gedanst zouden moeten worden. Uiteindelijk moesten we 6 ronden dansen die dag, en natuurlijk 5 dansen per ronde….reken maar uit! Gelukkig draaien ze bij het WDC de dansen niet 1 minuut en 40 seconden, maar hooguit een minuut en 20 seconden, dat scheelt toch weer 20 seconden per dans! Ook waren de eerste twee ronden van de ‘over 40’ gelukkig in twee series en konden we daar ook nog tussendoor op adem komen.
We hadden ons goed voorbereid, want een paar weken daarvoor was het NK van de NADB dat we erg goed hadden afgesloten. Daar waren we super tevreden over! Wat we buiten het resultaat nog veel belangrijker vonden is dat we ook lekker hebben gedanst, en hebben kunnen laten zien wat we getraind hadden. We hebben later de uitslag er nog meerdere malen op nageslagen om te kijken of we niet toch gewonnen hadden, want het lag erg dicht bij elkaar. Maar helaas hoe vaker je kijkt, de uitslag veranderd niet en we waren toch echt tweede en niet de kampioenen 😉
Tijdens het WDC zouden we dan ook ‘gewoon’ gaan dansen als bij de NADB en dan zou het goed komen. Een paar dagen daarvoor nog even voor de formaliteit een lesje geboekt bij Michèle…. Tijdens die les kwamen we erachter dat we het toch niet zomaar op de automatische piloot net zo goed zouden kunnen doen. Het viel ons zwaar tegen en achteraf, maar goed dat we dat lesje geboekt hadden, want we hadden het nodig!
Tijdens de wedstrijd op zaterdag begonnen we gelukkig erg goed. Twee categorieën lekker gedanst. Maar de vermoeidheid sloeg toch op een of andere manier toe, want de laatste ronde van de middagsessie (inmiddels al ronde 4) begon toch aan ons te knagen. Het gevolg was dat goede preek van Michèle even nodig was. En toen rusten…wachten…eten…slapen….hangen, tot dat het tijd was voor de finales.
We hadden ons weer goed geconcentreerd en opgewarmd en waren er klaar voor. Maar zoals dat gaat bij het WDC kwam er nog eerst een gezellig intermezzo tussendoor met het op een ludieke manier voorstellen van de jury leden, en een ‘Jack and Jill’ wedstrijd. Goed, nu konden we toch echt van start! Nog maar twee ronden en het was ‘dans vakantie’, dus kom maar op. Met volle overtuiging stonden we op de vloer, en lieten ons door niemand aan de kant dansen. De vloer was van ons! We voelden ons goed, en kregen naast van team L2M zelfs aanmoedigingen van mensen die we helemaal niet kenden. Dat doet je dan toch goed! Uiteindelijk zijn we in beide categorieën 2e van Nederland geworden, en hebben we zelfs een van de Weense walsen gewonnen (Nederlands kampioen Weense wals dus, haha!).
Herman en Michèle bedankt voor alle inzet, en zeker ook Michèle bedankt voor de mentale ondersteuning. Op naar het volgend dansseizoen!
Groetjes,
Osman en Renate