Door Bertus & Carla
Om niet voor rare verrassingen te staan m.b.t. de inschrijving van het EK op Mallorca (zoals ons de vorige WDSF-wedstrijd in Wuppertal was overkomen), heb ik contact opgenomen met de organiserende dansvereniging zodat we relaxt deel konden nemen aan deze wedstrijd. Nadat de betaling gedaan was konden we zonder problemen afreizen naar Spanje.
We hadden een vliegticket geboekt bij Vueling, incl. de handbagage, zodat onze danskleding “On Board” meegenomen kon worden. Tot onze verbazing ging alle dans en casual kleding gemakkelijk in de koffer (met de vereiste afmeting voor de handbagage). Omdat ik niet zeker van de zaak was heb contact proberen op te nemen met de vliegmaatschappij, maar zij waren telefonisch en per email niet te bereiken.
Plan B ingezet: ruim op tijd op Schiphol aanwezig zijn en dan mijn beklag doen om ervoor te zorgen dat hetgeen ik voor ogen had, werd uitgevoerd. Dat lukte zonder problemen. Toen wij bij de incheckbalie aankwamen, waren er een aantal stewardessen aan het lanterfanteren. Dus konden we hier mooi gebruik van maken.
Ik had al een mooi verhaal verzonnen dat wij als wedstrijddansers voor Nederland uitgezonden worden naar Mallorca, bladibla… De jonge dame keek mij stoïcijns aan deed een mooi geel lintje om onze koffers heen en hatsikidee! Geregeld! Wat kan er nu nog misgaan… Waarschijnlijk had mijn relaas bij de baliemedewerker voor ergernis of frustratie gezorgd, want Carla kreeg een ticket voor de Priority klasse en ik kon doorlopen halverwege het vliegtuig en mocht daar een zetel betrekken. Maar het recht zegevierde, want toen ik het vliegtuig in ging stond Carla naast de stewardess en het bleek dat die leuke baliemedewerker een vergissing had gemaakt. Want de stoel voor Carla was dubbel geboekt! Toen toch weer als gelijke volwassenen herenigd!
Omdat deze geweldige vliegmaatschappij tussentijds de vluchttijden had gewijzigd, kwam ook de boeking van de huurauto te vervallen en moest overgeboekt worden (waarvoor er natuurlijk extra kosten werden berekend). Ik had de uitdraai van de overboeking keurig uitgeprint en na aankomst op vliegveld Mallorca snel naar de balie toegegaan van het autoverhuurbedrijf. Dat verliep niet geheel soepeltjes. Na 1 ½ uur wachten waren wij eindelijk aan de beurt om de autosleutels op te halen en toen deelde de baliemedewerker ons mee dat de boeking geannuleerd was!
We moesten nu de autosleutels bij een ander verhuurbedrijf in de aankomsthal van het vliegveld op gaan halen en moesten dat binnen 10 minuten realiseren, omdat de balie anders gesloten was. Dankzij onze goede conditie lukte het ons sprintend (met de handbagage) binnen de tijdslimiet, deze uitdaging positief af te ronden.
Het was inmiddels 23.00 uur geweest en wij vervolgden onze weg naar het hotel, waarvan wij het adres in de navigatie hadden gezet. Na 20 minuten arriveerden wij bij het hotel en wij kregen direct een glas water aangeboden en werden direct geholpen. Echter zag ik deze jonge man bedenkelijk kijken en hij vertelde ons dat wij bij het verkeerde hotel waren aangekomen en dat het juiste hotel 500 meter verderop was.
Terug in de auto en deze bij het volgende hotel geparkeerd. De receptie was onbemand, maar ik besloot om de achterliggende bar in te gaan. Een vrolijke jonge dame was zo aardig om ons de sleutels van de kamer te geven en de volgende dag konden wij wel inchecken. Het was inmiddels ca 00.30 uur, maar toen wij de kamerdeur openden zagen wij tot onze grote verbazing dat het bed al reeds beslapen was, een fles cola op het nachtkastje stond en er allemaal handdoeken verspreid op de grond lagen.
Toen maar weer naar de aardige dame in de bar gegaan om onze bevindingen door te geven. Volgens haar was het een grote catastrofe, maar heeft ons sleutels van een andere (veel mooiere) kamer gegeven en het probleem was weer opgelost.
De volgende dag hebben we heerlijk met de auto op het prachtige eiland rondgereden (o.a. de danslocatie opgezocht, want ja, je wilt geen stress, voordat je de dansvloer op moet). Dit ging allemaal vlekkeloos en ook het feit dat wij adequaat de plaats hebben gevonden, waar we het laatste afscheid van onze dochter hadden genomen, deed onze bijzonder goed.
De EK werd in Calvia gehouden in een hele grote sporthal, waar weinig sfeer was (zij kunnen nog heel wat van de organisatie van Let’s Dance Championschips leren), maar de dansvloer was super (heel veel veerkracht).
Het dansen in de 1e ronde ging redelijk goed, maar wij hebben niet genoeg overtuiging laten zien zodat wij in de redance terecht kwamen. Deze ronde hebben wij alles gegeven en we hadden hier een heel goed gevoel over. Toen wij de uitslag bekeken, zagen we dat er 34 paren doorgingen en daar waren wij niet bij. Jammer, het was helaas niet anders.
Omdat onze internationale ervaringen nog niet zo heel groot zijn, konden wij gelukkig gebruik maken van de knowhow van het andere Nederlandse danspaar (Gerrit en Roelie Beunk). Zij vertelden dat er nog een nieuwe uitslaglijst na de redance opgehangen moest worden en dat daar de paren die doorgingen (vanuit de redance) ook nog opgezet moesten worden. Het duurde heel lang , maar er werd geen nieuwe lijst opgehangen. Inmiddels werden wij verzocht (samen met Gerrit en Roelie) om ons gereed te maken voor de vlaggenparade. Toen ik met de Nederlandse vlag in mijn handen liep, kreeg ik een trots en chauvinistisch gevoel. Dat je hier toch mooi voor je land aan deel mag nemen.
Eindelijk werd na de parade de nieuwe uitslagenlijst opgehangen en zagen wij dat we doorgeplaatst waren na de 2e ronde. De dag kon niet meer stuk! Toen we weer op de dansvloer stonden, werd de sfeer onder de dansers grimmiger. En wij hebben ons hierdoor laten intimideren, waardoor er foutjes gemaakt werden. En we door onze onervarenheid toch niet bij de 24 paren behoorden die doorgeplaatst werden. Uiteindelijk hebben we de 29 -31e plaats behaald, dus meer dan tevreden hebben wij de volgende uren op het mooie Mallorca doorgebracht.
Op zaterdag 4 mei gingen wij vroeg in de middag weer naar het vliegveld toe, want de huurauto moest weer ingeleverd worden. Meen je nou dat wij de ingang van die parkeergarage konden vinden, waar wij de huurauto hadden opgehaald? Vergeet het maar! En maar rondrijden en maar rondrijden. Na zo’n ½ uur was het toch gelukt om de juiste ingang van de parkeergarage te vinden en de sleutels konden weer ingeleverd worden.
Nu weer inchecken bij de balie van Vueling en daar begon het gezeur weer opnieuw. De handbagage mocht niet met ons mee aan boord, tenzij wij onze portemonnee trokken. Het laatste hebben we dan maar gedaan en nu z.s.m. naar Amsterdam.
De vlucht verliep voorspoedig. Nu hoefden we alleen nog maar even met de bus (lijn 300), naar de plaats waar onze auto geparkeerd stond. Aangezien ik mijn korte broek nog aan had en vrij lang op de bus moest wachten, werd het allemaal niet meer zo aangenaam. Maar niet zeuren maar doorgaan!
De bus (lijn 300) arriveerde en daar gingen we mee, voor het laatste traject met het openbaar vervoer. Echter na 10 minuten rijden vonden wij de route ons niet bekend voorkomen, dus ben ik toch maar even naar de chauffeur toegelopen. Ik vroeg hem of de bus ook naar het busstation in Amstelveen ging, waarop hij antwoorde dat wij “lijn 300” moesten hebben die de andere kant op ging. Enfin, geen paniek, uitgestapt en nu de correcte route met de bus vervolgd.
Omdat wij zondag aan de workshop meededen en privélessen van Sven Traut hadden, hebben wij in de achtertuin van Herman en Michele (bij hotel v.d. Valk) overnacht. Na aankomst eerst een hele warme douche genomen en toen heerlijk genoten van het diner.
De volgende ochtend waren wij om ca. 11.45 uur in de sporthal in de Glind, waar Sven al bezig was met de privéles van Jaimy en Lesley. Daarna was het onze beurt om tips en technische tricks van deze top dansleraar te krijgen, welke zullen gaan bijdragen om bij een volgende WDSF-wedstrijd nog een ronde verder te komen. Dat onze geweldig coaches er ook bij waren was van grote meerwaarde, om hetgeen wij geleerd hebben verder uit te kunnen werken.
Ook de Workshop was eg leerzaam en duidelijk uitgelegd door Sven, waardoor de deelnemers de tango nog beter konden dansen. Na de workshop hebben wij nog een privéles gehad van Sven. Ook deze was van toegevoegde waarde voor ons, zodat onduidelijkheden in Slow-Fox tot het verleden behoren.
Inmiddels was het 17.30 uur. Ook voor onze coaches, die de gehele dag aanwezig waren en aandachtig naar Sven luisterden om hun leerlingen naar een hoger level te kunnen begeleiden.
Nogmaals chapeau en alle credits voor Herman en Michèle. Wij zijn heel blij en dankbaar om van dit aanbod gebruik te hebben kunnen maken.
Jullie teamies Carla en Bertus.