Door Kees & Kirsten
Precies een maand ervoor kregen we een mail van de NADB dat wij op basis van onze rankingplaats in de Senioren 3 hoofdklasse genomineerd waren om Nederland te vertegenwoordigen op het WK in Cagliari, Sardinië. Een grote eer en een kans die je niet vaak krijgt. En dus besloten we dit avontuur aan te gaan. We hadden toch al het plan opgevat om in de herfstvakantie kort op vakantie te gaan en hiermee was gelijk de bestemming bepaald.
De tijd tot aan de wedstrijd flink getraind om goed voor de dag te komen. Hotel geboekt, vlucht geboekt – niet makkelijk omdat we terug geen rechtstreekse vlucht konden krijgen en via Barcelona moesten vliegen. Allerlei papieren ingevuld ivm COVID en ervoor gezorgd dat de wedstrijdkleding in de handbagage zou passen. Immers als er een koffer wegraakt, kan je niet meedoen.
We vertrokken de donderdag ervoor zodat we nog heerlijk konden genieten van cultuur en lekker eten en aangename temperatuur, 24 graden overdag. Ons hotel was middenin het centrum van Cagliari en een mooie uitvalsbasis. Op zondag was de wedstrijd en aangezien de zaal om 9 uur open ging, hadden we om 8.10 een taxi besteld. De sporthal lag iets buiten Cagliari. Daar aangekomen moesten we wachten voordat we naar binnen konden omdat iedereen getest moest worden op koorts en op de QR code. Eenmaal binnen kregen we een Athlete card aan een keycord – leuke herinnering.
De ballroom was een oude sporthal waar in het midden een vloer was gelegd. Verder wel mooi verlicht, maar verder geen enkele ambiance binnen of buiten de zaal. We konden indansen om de vloer te voelen en daarna omkleden in de deelnemerstent die was geplaatst op het buitenterrein. Er waren 15 heats voor de eerste ronde. Waar je in Nederland in de zaal kunt genieten van de wedstrijd was dit echt totaal anders. Een boze Italiaan van de organisatie schreeuwde rond tien uur dat iedereen buiten moest gaan staan anders zou de wedstrijd niet beginnen. Omdat het in het Italiaans was, begreep niet iedereen direct wat er bedoeld werd. Dit werd spoedig duidelijk. Je moest letterlijk buiten wachten omdat je per heat naar binnen mocht. Gelukkig was het droog, maar het was wel frisjes. Niet echt fijn om je op je ronde voor te bereiden 
Later op de dag moesten we zelfs buiten in de regen wachten op onze heat
Het was opkomen, je dans doen en gelijk de zaal weer verlaten. De wachtruimte was of buiten, of in een kale gang. Niet wat je zou verwachten van een WK. Later begrepen we dat dit normaal is in het buitenland 
, zeker in Zuid-Europa.
De eerste ronde ging best goed, maar we zagen de concurrentie wel op het moment dat we de zaal mochten betreden en de heat voor ons aan het dansen was. Ons plan was: goed ons best doen en gewoon lekker genieten van het moment. Dat hebben we ook gedaan.
Het was niet genoeg om doorgeplaatst te worden, dus we mochten nog een keer aan de bak. Daarna hield het voor ons op en werden we 106e van de 145 paren. We hebben vervolgens nog gewacht op de parade, maar nadat Italië was opgeroepen was de parade afgelopen. De overige landen stonden te wachten maar werden niet meer opgeroepen. Jammer! Beetje chauvinistisch allemaal.
We hebben ons toen omgekleed en op de tribune, nou ja betonnen banken, de wedstrijd verder aanschouwd. Hele goede paren, heel veel Italianen en vanuit Nederland René en Ymke aangemoedigd die uiteindelijk 4e werden. Zij hadden ons in de redance opgenomen en gecoacht, echt super leuk! Ook was er een Latin wedstrijd waar we ook van genoten hebben.
Al met al een mooie ervaring rijker en door de filmpjes weten we ook waar we nog op moeten trainen. Dit pakt niemand ons meer af en we kijken terug op een bijzondere ervaring.