Jullie kennen vast allemaal Els al, maar toch even wat historie:
Na de komst van 4 prachtige kids, gunden Alex en ik (Els) ons wat tijd voor een hobby. Voor de derde keer besloten we weer op dansles te gaan. We gingen op danscursus bij Parmentier in Amersfoort.
Alex had een grote voorsprong want die had al vanaf jonge leeftijd al jaren dansles genoten. Voor mij was het nieuw terrein. Ieder jaar na het afdansen, werden we aangemoedigd mee te doen aan DMN-danswedstrijden en daar zijn we toen mee gestart. Uiteindelijk belandde wij in de hoofdklasse voor ballroom en zelfs ook met de latin. Toen hadden we hulp nodig. Onze eerste privéles was dus ook voor de latin bij Herman.
We zijn toen gestopt met de clublessen bij Parmentier en werden (na screening) toegelaten bij Love2Move. Na nieuwe programma’s/ choreo van Herman was onze eerste wedstrijd in Steenwijk. Herman zijn motto was ‘dansen en gewoon doorgaan wat er ook gebeurt’. Een nachtmerrie was er niets bij. Van de C klasse zijn we naar de B klasse gepromoveerd.
Na uitzending naar Afganistan in 2015 hebben Alex en ik besloten samen geen wedstrijden meer te gaan dansen. Tijdens zijn afwezigheid van zijn uitzending trainde en deed ik mee aan wedstrijden samen met Stefan Klabbers. Samen met hem kampioen geworden in de S2B en de S1A tijdens het NK. Na het NK in 2017 besloot Stefan te stoppen met onze partnership.
Ondertussen na een kort en heftig ziekbed moest ik afscheid nemen van Alex op 19 juni 2017, wat een groot gemis is.
Na anderhalf jaar doortrainen met Herman en heel wat teleurstellende try-outs, kwam ik een bericht tegen van Richard op Facebook. Een afspraak was zo gemaakt: om die tijd bij Amersfoort- Schothorst en ik haal je wel op! Na enige lessen en “proeftijd” had hij de keuze om wel/niet met wedstrijden mee te doen (nou ja…..) eigenlijk niet zoveel Hij heeft dus ook helemaal het L2M virus te pakken. Samen trainen, met veel plezier, en allebei zijn we doorzetters
Maar wie is die Richard dan en wat is zijn achtergrond?
Ik ben in mijn jonge jaren op dansles gegaan omdat het toen hoorde bij de opvoeding en dat deed ik bij “oma” Vieberink in Aalten. Na Goud-ster heb ik de lessen vervolgd in Doetinchem bij Henny Vieberink. In de studietijd nog wat jaren in Den Haag gedanst bij o.a. Bronmeijer en Pauline Kwikkel. Toen ik terug ging naar de Achterhoek kwam ik ook in het ViDa Latin Formation team terecht. Met het formation team in die tijd Nederlands Kampioen en zelfs 7e tijdens het WK geweest. Een tijd waarin ik ongeveer elke dag op de vloer te vinden was, een hele mooie tijd, maar waarschijnlijk ook de oorzaak van mijn latere blessures.
Door mijn werk moest ik stoppen met formation dansen en ben ik individueel verder gegaan bij Marcel Bake in Hengelo (ov). In die tijd ook veel privé lessen gehad van o.a. Felix Castio, Ton Greten & Marie Ann van Vliet en individueel opgeklommen naar het toenmalige Latin 2.
Door omstandigheden moeten stoppen met dansen en na een aantal jaren weer voor mijn plezier begonnen bij Ronald Straatman en Suzanne Vieberink in Zevenaar. Met m’n toenmalige partner in de Debutanten gedanst, omdat zij verder geen ervaring met wedstrijd dansen had.
Begin 2000 ging het mis en begaf mijn knie het, veroorzaakt door een ingescheurde meniscus. Toen ruim een jaar later hetzelfde nog een keer gebeurde en er bij die operatie wat dingen mis zijn gegaan was voor mij het dansen echt wel afgelopen. Wandelen ging moeizaam, laat staan dansen. Na een jaar, een 3e operatie en een revalidatie traject van zeg anderhalf jaar kon ik weer gewoon lopen en door m’n revalidatie coach aangemoedigd toch een eerste dansje gewaagd. Dit was de aanleiding om 4 jaar geleden weer met clublessen te beginnen bij Residance Dorany in Den Haag.
Omdat mijn partnership daar stopte en ik ook heel graag wat dichter bij huis (Utrecht) wilde dansen plaatste ik een bericht op Facebook en kwam ik Els tegen. De eerste proefles van Herman Lak gaf opeens weer opties die ik echt niet meer voor mogelijk had gehouden: dansen op wedstrijdniveau De energie die ik voelde was vergelijkbaar aan de tijd waar ik zo van had genoten!
Dus zijn Els en ik hard aan de slag gegaan en staan we ons in het zweet te werken om het op een leuke en zo goed mogelijke manier te doen. Wie weet waar het ons gaat brengen, ik geniet in ieder geval van elke keer dat we op de vloer staan en hoe fijn het elke keer is om op deze manier weer te kunnen dansen.