Dansen op de vulkaan – een trainingskamp in Toscane

Op zaterdag 19 augustus rijden we naar Abbadia San Salvatore, Toscane in Italië om een trainingskamp bij te wonen. Abaddia San Salvatore ligt op de flank van Monte Amiata. Een uitgedoofde vulkaan die 180.000 jaar geleden voor het laatst zijn eruptie heeft gehad. Marc en Karen rijden rechtstreeks vanuit Nederland. Wij hebben de afstand in etappes afgelegd en rijden vanuit onze vakantiebestemming in Oostenrijk naar Italië. Het kamp wordt georganiseerd door Andrea Bicchierai. Tijdens de VIP-trainingen in Vlaardingen hebben Marco en Agnes ons attent gemaakt op dit gebeuren. Een leuke manier om eens kennis te maken met de Italiaanse filosofie als het gaat om het dansen. Via de organisatie kunnen we een hotel boeken met een volpension-arrangement, maar dat doen we niet. Uiteraard kunnen wij dat veel goedkoper, dus we zitten bij een boer in een appartement, circa 3 km. van het stadje.

De zondag hebben we nog vrij. We bezoeken de stadjes Montepulciano en Pienza. Twee pittoreske oude Toscaanse stadjes.

In de avond de eerste tegenslag: er is kennelijk iets aan de gang in het stadje. Restaurantjes zij volgeboekt en de supermarkten zijn gesloten. Ons diner bestaat uit de in Pienza gescoorde kaasjes, wat van huis meegenomen soep en wat left-over’s vanuit onze vakantie uit Oostenrijk, weggespoeld met wat water en hier en daar een vleugje wijn.

Op maandag gaan we vliegensvlug naar de supermarkt voor de eerste levensbehoeften. Om 10:00 uur moeten we inchecken en betalen bij het trainingskamp en krijgen we een speech over wat er ongeveer staat te gebeuren. Speciaal om ons te introduceren is Agnes circa 2,5 uur naar de trainingslocatie komen rijden. Agnes en Marco hoeven pas vanaf donderdag les te geven. Na onze introductie rijdt ze weer terug naar huis….! Op 1 dag 2 maal 2,5 uur in de auto! Alleen voor ons! Wat een toppertje!

Op maandagmiddag volgt de eerste training. Wij begrijpen uit het rooster dat deze bestaat uit warming-up en daarna een begeleide training. Als wij klaar zitten in de dans-trainingskleding, te wachten op wat komen gaat en al die Italiaanse gastjes in sportkleding binnenkomen, weten we dat we iets aan de communicatie moeten doen. Snel kleden we ons nog even om naar sportkleding.

De warming-up bestaat uit 20 minuten hardlopen, diverse gymnastiekoefeningen, wederom hardlopen, rekken en strekken, etc, etc. Bij elkaar zo’n 1,5 uur. Daarna een begeleide training van 45 minuten. Vervolgens 2 lecture’s van een uur een daarna nog een uur finale-trainingen.

We zijn tot circa 20:30 onder de pannen en kunnen geen boeh of bah meer zeggen.

Vanaf dinsdag beginnen de trainingen elke ochtend om 8:15 uur. Telkens eerst met een warming-up van een uur, gymnastiek, rek- en strekoefeningen in de zaal. Daarna naar buiten naar de atletiekbaan voor nog meer hollen, oefeningen, rekken en strekken. Als je bepaalde dingen niet vol kunt houden krijg je alternatieven, maar bewegen zul je ………!

Vervolgens terug naar de zaal om te beginnen met een uur finale-trainingen. Halverwege worden deze vaak onderbroken door wat instructies. Tussen 13:00 uur en 14:30 is er lunch. Alles is voor de deelnemers geregeld in het hotel, maar wij waren natuurlijk zo eigenwijs om een appartement te boeken. Precies in de pauzes waren de winkels dicht! Hoe komen we nu aan onze voeding?

Vanaf 14:30 zijn er drie lecture’s van een uur. Daarna weer finale-trainingen. Aan het einde van de dag zijn we redelijk gesloopt!

Om aan onze voeding te komen moeten we, in verband met de openingstijden van de winkels, toch wat trainingen overslaan. De trainingen zijn zo opgebouwd, dat wij door de zware warming-ups en gymlessen, ’s middags nog nauwelijks aan dansen toekomen. De keuze omtrent welke lessen we moeten overslaan is dus niet moeilijk. Dit houden we geen 7 dagen vol en we hebben ook nog dure privélessen betaald waar we nog wel wat rendement van willen hebben.

Ondanks dat we onze snor daarna wel eens drukken wordt het toch wel gewaardeerd door de jeugd en de trainers dat we ons zo veel mogelijk volledig inzetten.

De trainingen eisen wel hun tol. Zowel Marc als Willem hebben even een probleempje met wat beenspieren. Gelukkig is er ook nog een fysiotherapeut die gretig haar handen in het geblesseerde vlees van de heren zet. De dame in kwestie blijkt zeer kundig in het martelen!

Gelukkig weet zij ons weer op de been te krijgen voordat we de privélessen hebben.

Veel van de lectures zijn (helaas) in het Italiaans. Van de jeugdigen wordt er iemand aangewezen om voor ons te vertalen. Er ontstaat een soort van natuurlijke band. Zodra er Italiaans gesproken wordt zie je de drie jongens naar ons toe trekken om ons te helpen. Uiteraard hebben we die drie aan het eind even van een presentje voorzien.

Op zaterdagavond is er op het centrale plein in het dorp en feestavond. Het is de bedoeling dat we daar ook aan mee doen. Afwisselend met een zanger en een modeshow wordt een dansvoorstelling gegeven. Valt niet mee op een stenen vloer met hier een daar een putdeksel en wat kieren. Het is een gezellige avond en het plein staat vol met publiek. Leuk om mee te maken!

Als we de week mogen samenvatten, kunnen we stellen dat de trainingsintensiteit in Italië toch behoorlijk hoger ligt dan in Nederland. Er is behoorlijk veel aandacht voor conditionele trainingen en training van de verschillende spiergroepen. En heel veel aandacht voor de basis en het bewegen van onder uit (enkels, knieën en heupen).

Gedurende de week hebben we prachtige lectures gehad van John Wood, Steve Powell, Alessia Betti, Gaia Betti, Stefano Gozzoli en vele anderen.

We hebben weer veel oefenstof meegekregen om verder uit te werken (Marc en Karen maken 33 pagina’s aantekeningen!). Al met al een zeer inspirerende week!! En uiteraard weer een gezellig weekje met onze teammates Marc en Karen!